sábado, marzo 31, 2007

VII MARXA ATZENETA



28 kms
3:12:56
2985 kcal
183 pmedia
192 pmáxima


Nos levantamos a las cinco y media (eso duele), nos preparamos y salimos a las seis y media. Llegamos a Atzeneta bien de tiempo, cortadito en el bar, saludamos a la gente y nos ponemos en la salida. En esta vamos cada uno a su bola, así que me pongo los casquitos y... a correr. Nos hemos puesto hacia delante, así que salimos y empieza a adelantarme la gente, voy bien, he salido rápida pero me encuentro bien (cómo voy a estar, descansada después de estar toda la semana sin pegar un palo al agua!).


Paso km. 5: 29´, bien y sigo al trote pero rapidita, me freno un poco, según Miguel son casi dos horas de subida (para mi), así que aún queda muuucho camino por recorrer, nueva bajadita y ya estamos en el avituallamiento (59´), recarga de agua, platano y sigo, a partir de aquí ya es todo subida hasta la nevera, así que me lo tomo con tranquilidad, aun así casi todo al trote excepto en las rampas más fuertes, que voy andando. La sorpresita final antes de la nevera no me pilla demasiado por sorpresa, ya que llevabamos uno en el grupito que no paraba de decir que quedaba lo peor (animando el hombre), así que tampoco me pareció para tanto...


Paso por avituallamiento de la nevera 1:54´. Bien, ahora ya todo cuesta abajo, solo tengo que pasar la bajada técnica (tenía pesadillas desde el año pasado), que por suerte para mi es corta, y el resto ya no me preocupaba. Empiezo la bajada a mi estilo, osea pato mareao total, y parándome cada dos por tres para dejar paso, y cuando ya se veía el final, me pego la leche. Me he resbalado en una de las últimas curvitas y me he caido justo cuando ya no quedaba nada, y mi pobre culo tardara en recuperarse unos días. Me ha costado arrancar de nuevo, porque me dolía horrores, me molestaba hasta el botellero, así que medio andando he terminado de bajar hasta la pista.


A partir de ahí, y en caliente ha conseguido volver a coger el ritmito, pero no podía apretar demasiado (entre que las fuerzas ya no eran las de antes, y que el dolor me impedía hacer la zancada más larga), he conseguido llegar al avituallamiento, donde otro pobre se ha pegado otro revolcón (ha habido bastantes caidas).


Llego a la zona del río, donde estaba suat haciendo fotos (gracias) y dándo ánimos, me sigue molestando, pero ya le he cogido el punto, termino el río y ya en un plis estamos en el Magranar, un acuarius y pabajo.
Km. 25 2:54´, ahí ya me emociono, porque veo que bajo mi tiempo del año pasado, así que sigo al trote apretando lo que puedo (que ya es poco en esos momentos), para intentar bajar de 3:15.
Al final 3:12:54, nueve minutos menos que el año pasado, tiempazo y contenta. Si no fuera por la caida, más contenta todavía, porque he terminado muy bien.
La próxima: Villafranca.


2 comentarios:

Angel dijo...

Aixi m'agrada , que tingues bones sensacions en carrera i si damunt baixes 9 min. la teva marca personal ja de maravilla , molt be , Miguel pobre si que a patit un poc mes , pero res poc a poc.
Vinga ens veiem a la proxima ,a Vilafranca no podre anar, a la següent
Que vagi be

depiedraenpiedra dijo...

Esta crónica me ha gustado, carrera con final feliz :) ¡¡9 minutazos!!Enhorabuena.
Villafranca me encanta...y la envidia me corroe ;)